بعضی چیزا (چیز بهترین کلمه ای بود که به ذهنم رسید ) هستن که آدم رُ یاده یه خاطره می‌اندازن ، که یک حسِ تلخ و شیرین نسبت به گذشته در آدم ایجاد میکنه ، این تعریف کلمه‌ی نوستالژی هستش .
یکی از این نوستالژی( بیاید به جاش بگیم یادمانه ) ها واسه‌ی بچگیِ من کارتون بابا لنگ دراز بود . کارتونی که عصر ها شبکه 2 پخشش می‌کرد و من باهاش شام می‌خوردم و بیشتر از خودش آهنگ پایانیش رو دوست داشتم که خیلی خوب بود:دی
اما این حرف ها رُ زدم تا برسم به این که امروز صبح سنت‌شکنی کردم و صبح زود رفتم پیاده‌روی و
این سایه رُ دیدم و اولین چیزی که یادم افتاد بابا لنگ دراز بود بعد از اون بچگیم و همون حس تلخ و شیرین ، شیرین به خاطر این که چقدر اون موقع ها خوب بود و چقدر راحت میخندیدم و دغدغه نداشتم و تلخ هم به خاطر این که دیگه هیچ وقت برنمی‌گردن .
امیدوارم شما هم بعد از خوندن این پست یاد دوران بچگیتون و اون خنده‌های از ته دل افتاده باشید .
پ.ن : آهنگ تیتراژ بابا لنگ دراز رو هم از اینجا دانلود کنید .
رنگ :آبی
