Showing all posts in ژانویه 2015

” آیا شما هرگز ناگهان احتیاج به هم دردی ، به کمک ، به دوستی پیدا نکرده‌اید ؟بله ، البته.

اما من به خودم یاد داده‌ام که به همدردی قناعت کنم . آسان‌تر می‌توان آن را به دست آورد به علاوه این که تعهدی هم ایجاد نمی‌کند. 

همدردی از  احساسات صاحب منصبانه است  : آن را به بهای ارزان ، بعد از وقوع بلایا ، به دست می‌اورند . ولی دوستی به این سادگی نیست . به مرور ایام و با رنج بسیار به دست می‌آید ، اما چون به دست آمد ، دیگر راهی برای خلاصی از آن وجود ندارد ، باید در برابرش سینه سپر کرد . “

سقوط  ، آلبر کامو

پ.ن : خَر نباشیم و قدر دوستی های خود را بدانیم .

رنگ : سرمه‌ای

همیشه هاردتون مرتب باشه تا مجبور نشید 2 روز از تعطیلات رو سرگرم مرتب کردن هارد باشید .

رنگ نداره این پست سرفا غر زدن و نصیحت کردنه .

این روزها سپری میشن و همیشه شب های امتحان ، بیشتر از هر موقع دیگه‌ای آدم دلش میخواد که خونه باشه و روی اون تخت گرم و نرم بخوابه .

صبح ساعت هفت هشت چشماتُ باز بکنی ببینی هوا کُلی سرده و تو میتونی باز هم بخوابی ، پس پتو را میکشی روی سرت و میخوابی وی یکی از بهترین لدت های دنیا رُ میبری .

اما الان نه من خونه هستم ، نه تختم توی خوابگاه گرمِ ( خیلی هم سرده ولی بازم حسه خوبی بهش دارم ) و نه هوای اینجا خیلی سرده بلکه من هستم و امتحانای ترمی که دارن یکی یکی پشت سر هم “بد دادم” ، “گند زدم” میشن .

منطقی هم باشم شاید تمام تلاشم رو در طول ترم و این روزا برای امتحانا نکردم ولی کم هم نزاشتم :د.

بگذریم ….

این ترم تموم بشه من از ترم بعد یه سری خط قرمز واسه ی خودم خواهم داشت …

من این عکسُ خیلی دوست دارم ! حس و حال این روزای من عه

رد داده …

رنگ : بژ !

پ.ن : از یه سری دوستای خوب از این که هستن و از این که لجظه های خوبی را واسه آدم رقم میزنن ممنونم .

من همین جا از رسا ، به خاطر بودنش و تمرینایی که از روی دستش نوشتم تشکر میکنم و پاس شدن این درسُ مدیون اونم .

پ.ن : امتحان امتحان و این داستان باز هم ادامه دارد .

پ.ن 2 : هیچ جیزی از یاد آدم نمیره ، صرفا توی قسمت های داخلی تر حافظه مدفون میشه ، و وقتی هم دوباره به یاد می‌آد چند برابر دفعه‌ی قبل اذیتت میکنه .

رنگ : خاکستری بی روح